Η αλδοστερόνη είναι μια ορμόνη που παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση των φυσιολογικών συγκεντρώσεων νατρίου και καλίου στο αίμα και στον έλεγχο του όγκου του αίματος και της αρτηριακής πίεσης. Η αλδοστερόνη παράγεται από τα επινεφρίδια (που βρίσκονται στην κορυφή κάθε νεφρού), στο εξωτερικό τους τμήμα (που ονομάζεται φλοιός των επινεφριδίων). Η αλδοστερόνη διεγείρει την κατακράτηση νατρίου (αλάτι) και την αποβολή του καλίου από τα νεφρά.

Η ρενίνη είναι ένα ένζυμο που ελέγχει την παραγωγή της αλδοστερόνης. Παράγεται από τους νεφρούς και ελέγχει την ενεργοποίηση της ορμόνης αγγειοτενσίνης, η οποία διεγείρει τα επινεφρίδια να παράγουν αλδοστερόνη. Οι νεφροί απελευθερώνουν ρενίνη όταν υπάρχει πτώση της αρτηριακής πίεσης ή μείωση της συγκέντρωσης χλωριούχου νατρίου στα σωληνάρια του νεφρού. Η ρενίνη διασπά την πρωτεΐνη του αίματος αγγειοτενσινογόνο για να σχηματίσει αγγειοτενσίνη Ι, η οποία στη συνέχεια μετατρέπεται από ένα δεύτερο ένζυμο σε αγγειοτενσίνη II. Η αγγειοτενσίνη II προκαλεί συστολή των αιμοφόρων αγγείων και διεγείρει την παραγωγή αλδοστερόνης. Συνολικά, αυτό αυξάνει την αρτηριακή πίεση και διατηρεί το νάτριο και το κάλιο σε φυσιολογικά επίπεδα.

Δεδομένου ότι η ρενίνη και η αλδοστερόνη συνδέονται τόσο στενά, και οι δύο ουσίες ελέγχονται συχνά μαζί για τον εντοπισμό της αιτίας μιας μη φυσιολογικής αλδοστερόνης.

Ο πρωτοπαθής αλδοστερονισμός (σύνδρομο Conn) προκαλείται από την υπερπαραγωγή αλδοστερόνης από τα επινεφρίδια, συνήθως από έναν καλοήθη όγκο. Τα υψηλά επίπεδα αλδοστερόνης αυξάνουν την επαναρρόφηση νατρίου (αλάτι) και την απώλεια καλίου από τα νεφρά, οδηγώντας συχνά σε ανισορροπία ηλεκτρολυτών. Τα σημεία και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν υψηλή αρτηριακή πίεση, πονοκέφαλο και μυϊκή αδυναμία, ειδικά εάν τα επίπεδα καλίου είναι πολύ χαμηλά.

Ο δευτερογενής αλδοστερονισμός, ο οποίος είναι πιο συχνός από τον πρωτοπαθή αλδοστερονισμό, προκαλείται από οτιδήποτε οδηγεί σε περίσσεια αλδοστερόνης, εκτός από διαταραχή των επινεφριδίων. Η πιο σημαντική αιτία δευτεροπαθούς αλδοστερονισμού είναι η στένωση των αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν το νεφρό, που ονομάζεται στένωση νεφρικής αρτηρίας. Αυτό προκαλεί υψηλή αρτηριακή πίεση λόγω της υψηλής ρενίνης και αλδοστερόνης